ξέρω ότι ξεχνάω τα λόγια 

μου μένει μόνο η στιγμή, πού ήμασταν, πώς ήμασταν, πώς μ΄έκαναν να νιώσω 

κάποτε ίσως ξεχνάω και τι έφαγα χτες, ίσως να μην γνωρίζω πώς να μαζέψω τα κουράγια μου ή πώς να πάω παρακάτω, ίσως να τρώω το palmolive σαν τη μαμά του Νίκου που γύριζε στην εθνική ξυπόλυτη

φοβάμαι μην ξεχάσω ότι 

αθώα μέσα από τα γέλια μας είπε: 

εμείς θα πεθάνουμε μαζί 

(του ρίχνω 19 χρόνια) 

και λίγο αργότερα

πριν καν μιλήσει το τζακ (τα πίνει όλα straight χωρίς παγάκια και άλλες μαλακίες) :

να τώρα θέλω να σε ζωγραφίσω, έτσι όπως πέφτει το φως στο πρόσωπό σου, θέλω να βγάλω το μπλοκ και να σε ζωγραφίσω εδώ που καθόμαστε, έτσι όπως γελάς, έτσι όπως κάθονται οι σκιές από την απο κει μεριά, και πέφτουν πάνω στα βυζιά σου και στα μάτια σου, εδώ και ώρα σε κοιτάω, έχω απομνημονεύσει κάθε σου έκφραση, κάθε γραμμή, πως γυρίζεις το πρόσωπο, πως κοιτάζεις, πως στρίβεις το λαιμό σου, και τις προάλλες που καθόμασταν στον ημιόροφο και έπεφτε πάνω σου το φως το ίδιο έκανα, γαμώτο θέλω να σε ζωγραφίσω _ 

a thank you note

my friend

I know you aren't good with words

that's where I casually do better 

given the time ahead I've had 

to state the implicit 

that's my wont 

yours is a good edit 

I first noticed how you did it 

back in the day when you took me 

out of town 

we walked so much that day 

you painted walls 

I brought them down with words

your hands performing what 

your eyes see, things I can't even _

my mouth performing what

my head gets, rock- paper-scissors_

It's been perfection, hasn't it?

not that I'm counting days, I'm not

but I just wanted to say thanks 

for the drinks last night 

for all these rides, the crazy walks

the madness in the lyrics, the rail tracks

and the things one dares not do unless 

the other tags along and bullies you one bit

and 

thank you 

for the city lights, the small town high

the soft mumbles once the rows were done

for smelling my neck and not biting 

for scrapping your knees down with me

thank you for the romance that takes

a mardy bum and a bullet to the gut 

for laughing like a motherfucker 

when it did 

thank you for seeing beyond the gaps

and for your painted fingers 

for every single rotten joke

for getting pissed and a tad smitten

above all for it never, ever, ever 

being quite enough for either 

but contemporarily adequate for both

thank you for our being 

such creeps and weirdos together _